Van Urk naar Ibiza

Deze wellicht wat opmerkelijke titel kwam op tijdens een etentje met vriendinnen. We bespraken wat zij kenmerkend vonden aan de schrijfstijl in mijn blogs. Genoemd werd dat de psychologische onderwerpen die – hoewel ze over emotionele of ingevende thema’s gaan – op een heldere en nuchtere manier gebracht worden. “Dat is je Urker afkomst” zei een vriendin.

Urk
Voor de duidelijkheid. Ik kom zelf niet uit Urk. Ik ben er niet geboren en heb er nooit gewoond. Mijn vader echter wel. Hij is geboren in 1930. Urk was nog een eiland. Het leven was hard. Mensen leefden voornamelijk van de visserij. Veel mensen, ook de vader van mijn vader, stierven jong. Zijn moeder hertrouwde en zo groeide hij uiteindelijk op in een gezin met veertien kinderen in moeilijke omstandigheden.

Waarschijnlijk onnodig om te vertellen dat in dit tijdsbeeld het ruimte geven aan gevoelens en behoeften niet aan de orde was. De sfeer was hard werken, niet zeuren en overleven. Een combinatie van strenge normen door geloof en harde omstandigheden. Volledig voorstelbaar. De Urker volksaard is daardoor praktisch, nuchter en zeer hard werkend. Nog steeds overigens.

Invloed op de volgende generatie
Als jongvolwassene is hij na zijn opleiding en huwelijk als een van de weinigen uit Urk vertrokken om elders te gaan werken. Toch heeft de Urker geschiedenis invloed gehad op mijn vader en daarmee weer op mij. Zoals dat gaat hebben trauma’s en ontwikkelde persoonlijkheidspatronen ook weer invloed op de volgende generatie. Ook ik kreeg de focus op hard werken, plichtsbesef en niet teveel luisteren naar gevoelens en behoeften met de paplepel ingegoten. Daar komt bij dat de rationele stijl van mijn vader ook mijn rationele denk-kant heeft bevorderd. In positieve zin maakt dat ik daardoor helder en kritisch kan nadenken. Echter, het maakte ook dat ik lange tijd teveel in mijn hoofd zat en minder contact had met gevoelens en behoeften.

Ik snap het onderliggende patroon heel goed
Mijn geluk is dat ik door mijn studie psychologie en beroep hier relatief vroeg op gereflecteerd heb en begeleiding in heb gekregen. Daardoor heb ik mij gelukkig ook weer anders kunnen ontwikkelen. Ik heb zelf daardoor bijvoorbeeld nooit een burn-out gekregen, wat had gekund met dit patroon. Maar ik snap het onderliggende patroon daardoor wel heel goed van binnenuit.

Mijn ontwikkelingsweg
In mijn eigen proces zijn de werkwijzen die mij geholpen hebben om vanuit mijn hoofd meer in lijf en gevoel te komen het meest waardevol geweest. Door deze ontwikkelingsweg zou je kunnen zeggen dat ik uit de valkuilkant van de bovengenoemde patronen ben gekomen. Ik heb meer leren ontspannen. Ik werk nu veel meer vanuit creativiteit en balans. Er is veel meer ruimte voor plezier.

De Ibiza vibe
En zo kom ik dan uit op Ibiza. Het eiland waar ik, sinds mijn dochter toen zij 11 was, graag naartoe wilde en waar wij sinds die tijd vaker komen. Overigens heb ik het dan niet over het party-gedeelte, maar over het noordelijke gedeelte dat rustiger is. Deze Ibiza vibe staat voor mij voor plezier. Onbezorgd genieten. Inspiratie en iets van een spirituele hippie-achtige vibe. Vrijheid, eigenheid, openheid. Licht en liefde. Zodra ik daar kom, voel ik die. Ibiza staat daarmee symbool voor de onbezorgde, vrolijke en ontspannen kant in mij. Een kant die ik mij inmiddels gelukkig ook heb toegeëigend.

Een brugfunctie vervullen
En de rationele kant? Die heb ik ook nog steeds. Inmiddels ben ik blij met beide kanten en zijn ze meer in evenwicht. Wat dit mij oplevert is dat ik nu in mijn werk voor anderen een brugfunctie kan vervullen tussen ratio en gevoel, tussen hoofd en hart. Beiden hebben hun waarde. Het gaat erom dat ze verbonden zijn. Ik ben blij dat ik bij het begeleiden van mensen kan helpen om die verbinding weer te herstellen.